1 września 1939 roku –wybuch wojny. Ludzie udają się na tzw.”uciekinierkę”. Wędrują do Olszyn, Kołkówki, ale szybko wracają do domów. Naukę w szkole przerwano. Rozpoczęto ją ponownie 6 grudnia 1939 roku. Dzieci uczyły się z przedwojennych podręczników na podstawie takich samych programów z redukcją historii i geografii. Stan szkoły przedstawiał się następująco: kl.I- 34 uczniów, kl.II-24, kl.II-54, kl.IV-48 (razem-160 uczniów).

 Od września 1940 roku wychodzi czasopismo dla dzieci „Ster”, które należało obowiązkowo prenumerować i zastępować nim  podręczniki.
W sierpniu wyszło rozporządzenie w sprawie redukcji mężatek w zawodzie nauczycielskim. Zgodnie z nim odchodzi z pracy pani Stec.

 Od 1 września 1941 roku kierownikiem szkoły zostaje pani Stanisława Rubiniak. Nauka odbywała się co drugi dzień, ponieważ brakowało drugiej siły nauczycielskiej.

Z dniem 1 grudnia  następuje zmiana na stanowisku kierowniczym. Obejmuje go Tadeusz Wysowski. 9 XII rozpoczyna pracę w kl.II i III , pani Rubiniak w kl.I i IV. Od 18 I do 10 II 1942 roku nauka w szkole została przerwana na skutek epidemii tyfusu. Był to czas niezwykle trudny. Brakowało podstawowych środków do życia, opału. Szkoła świeciła pustkami. Dnia 10 III uczniowie gremialnie uczestniczą w pogrzebie pani Bochenkowej-matki księży. 20 III w szkole odbyła się konferencja nauczycieli, sołtysów
 i wójtów w sprawie upiększania wsi- bielenia domów, zakładania ogródków
Z uwagi na trudne warunki docierania dzieci do sali lekcyjnej u pana Nogi 27 III wybudowano kładkę na rzece. 20 IV zreperowano płot szkolny i wzdłuż niego wysadzono sadzonki morwy białej. Rok szkolny zakończono 14 VII .

 21 VIII rozpoczął się rok szkolny 1942/1943. Kierownikiem szkoły był nadal Tadeusz Wysowski. Razem z nim pracowały panie: Stanisława Rubiniak i Eugenia Drzewicka.

20 IX-20 X- ferie jesienne na kopanie ziemniaków.

Dnia 3 XII odbył się pogrzeb właścicieli dworu- pana Józefa Sadłonia i jego małżonki, którzy zmarli jednego dnia.

Od 11I do 16 II w szkole wstrzymano naukę z powodu braku opału.

16 II pracę w szkole zaczyna pani Władysława Proszowska , gdyż pani Rubiniak po swoim zamążpójściu zostaje zwolniona w myśl ustawy o  redukcji mężatek.

Na przełomie IV i V miała miejsce epidemia tyfusu, na przełomie VI i VII epidemia odry

14 VII  pożegnano klasę VII i zakończono rok szkolny.

Rok szkolny 1943/1944 rozpoczyna grono pedagogiczne w składzie: Wysowski, Drzewicka i Proszowska. Szkoła liczy 192 uczniów.

30 IX – 8 X – ferie jesienne.

Od 1942 roku w szkole prowadzone było tajne nauczanie przez kierownika Wysowskiego i panią Proszowską .  Poza szkołą nauczanie takie prowadzili również: mieszkający na Cisiu Dragon Roman i jego syn –Lesław, oraz inż. Wąsiak.

Po przerobieniu kursu szkoły VII-klasowej , przerobiono także kurs I klasy gimnazjalnej. Uczyli w nim: kier. Wysowski-matematyka, przyroda, pani Proszowska- j. polski, łacina, historia oraz student przechowywany przez kierownika – Mieczysław Bojarski- j. francuski.

4 VII zakończono rok szkolny.

 Mimo, że inne szkoły nie pracowały rok szkolny 1944/1945 został u nas rozpoczęty. Ubiegłoroczne grono zostało powiększone o osobę ks. Henryka Cabaja z Rzepiennika Biskupiego.

Od 1 VIII trwała praca ludzi przy budowie okopów wzdłuż rzeki Białej od Tarnowa do Stróż. Gromada musiała wystawić do pracy 150 osób. Na skutek braku ludzi w sile wieku, do pracy zmuszano dzieci od 11 lat i starszych do 70 roku życia. Za pracę wynagradzano alkoholem wskutek czego społeczeństwo rozpiło się.

W dniu rozpoczęcia nauki-wieczorem szkołę zajmuje kompania specjalna skierowana na pacyfikację terenu. Wojsko zajęło również okoliczne domy. Po 10 dniach na skutek próśb kierownika zwolniono budynek, ale sprzęt uległ zniszczeniu.

17 VIII o 6 rano oddział partyzantów otworzył ogień na żandarmerię na odcinku drogi między panem Dereniem a J. Kwaśnym . Rozwścieczeni żandarmi  pozbierali z okolicznych domów mężczyzn i wywieźli na roboty.

17 X – tragedia w Dąbrach. Śmierć poniosło 20 partyzantów- haniebnie zdradzonych. Jeden ciężko ranny w twarz żołnierz – Wojciech Wiktor z Olszyn zdołał ujść. Żołnierzy pochowano we wspólnej mogile. 17 III przeniesiono je do trumien, z których 6 ofiarowała gromada naszej wsi.

Tuż przed świętami Bożego Narodzenia do prac obozowych w Gromniku zostają zabrani: Ziomek Jan, Knapik Roman, Józef i Feliks.

Od stycznia pracę w szkole zaczęła Stefania Gąsior, a od 1 lutego Maria Bielec.

15 i16 I – przemarsz wojsk niemieckich- wycofywanie się w stronę Gromnika. W tym samym dniu wysadzono mosty i wkroczyła do szkoły Armia Czerwona. Rozstrzelano kilku Niemców i wojsko zrobiło obóz na Stawiskach.

18 I szkołę zajęto na szpital do 27 I. Czyszczenie budynku trwało potem dwa tygodnie. Pracowali przy tym: sołtys Klemens Gogola, Wojciech Noga, Amelia Ziomek, Feliks Knapik, Filomena Gurgul, Emilia Gurgul, Janina Mróz, Janina Noga, Kopkówna (Kawiory). Materiał na ogrodzenie podarowali i wykonali  w swoim zakresie: Tomasz Starzyk, Jan Starzyk, Jakub Tomasiak, Jan Sterkowiec, Jan Witek.

17 III dzieci szkolne wzięły udział w pogrzebie ofiar pomordowanych pomordowanych Dąbrach.

27 i 28 IV dzieci pracowały przy zalesianiu terenów na Cisiu. 30 VI zakończono rok szkolny.

15 VIII w szkole odbyło się ważne zebranie, w którym uczestniczyli: księża Stanisław i Władysław Bochenek, ksiądz Stanisław Krzemień, Mieszkańcy wsi Rzepiennik Marciszewski i Strzyżewski. Dotyczyło ono budowy kościoła.